VƏZİFƏ AMANSIZLIĞI...

img

10-05-2020 [22:17]


İbrahim İSGƏNDƏRLİ

***

İnsanın şəxsi həyatını əks etdirən həyat yolu tənqidin 3 aşağı, 5 yuxarı formasından biridir.

Həyati gözəlliyi əks etdirən lövhələrdə eybəcər mənaları axtaran insanlar məkrli, yaxud təbiətin qanunlarına qüsurlu baxan məxluqlar hesab olunurlar ki, bu da öz növbəsində həyati baxımdan böyük bir əxlaqsızlıqdır.

Estetik gözəlliyə həyati mənada baxan insanlar dəyərli insanlardır. Onlara ümid edib, dəyər vermək lazımdır ki, yaşadığımız mühitin harmoniyası pozulmasın. Bu günkü günümüzdə sözümün canı odur ki, pis yaxud yaxşı vəzifə olmur, pis idarəçilik olur. Fikrimi tamamlamaq üçün onu da qeyd etməliyəm ki, insanın əxlaqi həyatı onun fəaliyyətinin nəticəsində ortaya çıxır, necə ki, sənətkar öz əsəri vasitəsiylə oxucuya əxlaq dərsi keçəndə çox acınacaqlı vəziyyətə düşür (kitabları rəfdə toz basır), məmur da eqoları sayəsində qanunlara məhəl qoymadan tutduğu vəzifəsini həyata keçirəndə bugünkü lövhələrlə üz-üzə qalır. Nəticədə normal cəmiyyətdə bu niyyətli insanlar bağışlanılmır. Çünki, bu qüsurlu yanaşmalar cəmiyyəti çirkablaşdırmaqla yanaşı onun gələcəyini də məhv edir. Necə ki, vaxtında sərt, düzgün, obyektiv qərar qəbul edilmədikdə illərboyu bu cür qüsurlu üsullarla tez-tez rastlaşlamalı oluruq.

Subyektiv fikir olaraq deyə bilərəm ki, sabah DTX Yazıçılar Birliyi və Bəstəkarlar İttifaqına girib axtarış aparmalı olsalar, yəqin ki, bu cür səhnələrlə qarşılaşmazlar. Çünki...,

Ancaq təəssüflər olsun ki, bu elə bir yoluxucu xəstəlikdir ki, o hara düşdü oranı “yandırıb” öz formasını geyindirir. Amma adlarını çəkdiyim qurumlar o formanı geyinməyiblərsə istər alt olsun, istər üst heç olmasa bu günə qədər əxlaqi və idarəçilik baxımından öz dəyərlərini ortaya qoymalıydılar. Ən azı ədəbi mühitin naminə, əxlaqın naminə, kolleqa naminə hal-hazırda mədəniyyət naziri Ə.Qarayevin yaşadığı olaylara münasibətini bildirib, özlərinin bu xalqın mədəniyyəti üçün kim olduqlarını sübut etmiş olardılar. Əfsuslar ki, bu olmur........

Baxmayaraq ki, 2019-cu il sentyabrında Mədəniyyət nazirinin jurnalistlərlə görüşündə həmin kürsünün "çılpaq" olduğunu görüb öz statusumda münasibətimi bildirmişdim.

Burda Volterin bir kəlamını xatırlatmaq istərdim: “O adamın ki, təfəkkürü yaşına uyğun gəlmir, həmin adam ömrüboyu bunun bəlasını çəkməli olur.”

Mən deyərdim ki, belə bir adam vəzifə sahibidirsə, bəlasını özü ilə yanaşı, cəmiyyətə də çəkdirir. Çünki o vaxtın Maliyyə və Təhsil nazirinin rəhbərləri başda Əvəz Ələkbərov, Heydər Əsədov, Misir Mərdanov və İsgəndər İsgəndərov olmaqla tərəflərindən törədilən bu cür fəsadların ağrısının canlı şahidi olub, ağır iztirabların məngənəsində yaşamışam. Ümidvaram ki, bu olaylara zaman nə vaxtsa öz qiymətini verər, buna heç bir şübhəm yoxdur. Ədalət elə bir varlıqdır ki, gözləmədiyin anda qarşına çıxır.

Qaldı Mədəniyyət naziri Ə. Qarayevə, o vaxt tabeçiliyində işləyən məmur ona heç bir çərçivəyə sığmayan şeir "ərmağan" etdikdə (baxmayaraq ki, bu cür yanaşmalar ancaq cahillər, problem yaradan, işlərinin mahiyyətini anlamayanlar tərəfindən edilir) bilməliydi ki, hansı anlar onu gözləyə bilər. Ancaq nə etməli? Sonluq insanı düşünməyə məcbur edir, əgər nəticə çıxara bilsən.

MİA.AZ


Digər xəbərlər
SON XƏBƏRLƏR