Səhiyyə sistemində hökm sürən özbaşınalıqdan bəhs edən sonuncu yazım birmənalı qarşılanmadı. Yazı işıq üzü görəndən sonra bir həkim dostum elektron ünvanıma bu məzmunda məktub göndərdi: "Siz bizim hansı şəraitdə işlədiyimizi bilirsiniz? Xəstəyə sistem köçürəndə xadimənin döşəməni sildiyi taxta alətdən istifadə edirik".
Azərbaycanda səhiyyə ocaqlarının böyük əksəriyyətinin bərbad vəziyyətdə olduğu heç kimə sirr deyil. Xəstəxanaların çoxu kənd yerlərindəki uçuq-sökük daxmaları xatırladır. Sovet hökumətindən yadigar qalan bu tibb ocaqları sağlam insanı da xəstə edir. Ucqar kəndlərdə həkim çatışmır. İnsanlar bəzən adi xəstəliklərdən dünyasını dəyişirlər. Təcili Tibbi Yardım Stansiyasında çalışan həkimlər çox vaxt mərhumun yaxınlarına başsağlığı verməklə işlərini bitmiş sayırlar. Rayon mərkəzlərində inşa olunmuş diaqnostika mərkəzləri adamın gözünü qamaşdırımaqdan başqa heç nəyə yaramır. Yəqin buna görədir ki, Səhiyyə nazirinin özü də əməliyyat olunmaq üçün bir müddət əvvəl Almaniyaya üz tutmuşdu...
Bir müddət əvvəl ANS-də "Açıq söhbət" verilişində qonaq olanda müğənni Vasif Məhərrəmli mənə demiş-di ki, jurnalistlər bizim paxıllığımızı çəkir. YAP-çı deputat Siyavuş Novruzov da tez-tez bu məntiqdən çıxış edir. Guya bizim kimi tənqidçi jurnalistlərin gözü Azərbaycanın inkişafını götürmür. Halbuki Azərbaycanın inkişaf etməsi hamıdan çox bizə lazımdır. Allah eləməmiş, sabah hansısa ciddi bir xəstəliyə düçar olsaq, ölüb burda qalacağıq. Siyavuş Novruzovdan fərqli olaraq, bizim nəinki xaricdə müalicə olunmağa, heç müa-yinədən keçməyə də pulumuz yoxdur. Ona görə də hər fürsətdə saçımızı yoluruq ki, ölkədə normal səhiy-yə xidməti yaradılsın və bizim kimi kasıb adamlar müalicəsi 100 il əvvəl tapılmış xəstəliklər üzündən ölüb getməsinlər.
Ötən yay ölkənin bir neçə rayonunda oldum. Kənd məktəbləri acınacaqlı durumdadır. Bu məktəblərin ək-səriyyətinə axırıncı dəfə 40 il əvvəl suvaq çəkilib. Azərbaycanda qəzalı vəziyyətdə olan məktəblərin sayı müasir tələblərə cavab verən məktəblərin sayından iki dəfə çoxdur. YAP hakimiyyətdə olduğu 20 il ərzində təhsil və səhiyyə sistemində mövcud olan problemlərin 20 faizini də həll edə bilməyib. Sosial problemlərin məngənəsində çabalayan müəllimdən yüksək iş əmsalı gözləmək sadəlövhlük olardı. O cümlədən səhiyyə sistemindəki nöqsanlara görə yalnız həkimləri qınamaq da ədalətli yanaşma deyil. Yəqin buna görədir ki, yazının girişində bəhs etdiyim həkim dostum elektron ünvanıma göndərdiyi məktubu bu sözlərlə tamamla-mışdı: "Ayda 150 manat maaş alıram. Siz 150 manat məvacib alsanız, canı ilə əlləşən xəstənin başının üstündə səhərə kimi ayaq üstdə dayanarsınız?"
İndi Siyavuş Novruzov zəhmət çəkib, bu suala cavab versin. Yox, əgər cavab verə bilmirsə, yeri gəldi-gəlmədi iqtisadi inkişafdan danışıb, başımızı ağrıtmasın...
