Əvvəllər, yəni rəhmətlik Mirzə Cəlil dönəmində ağlayan uşaqları ovundurub, başını aldatmaq üçün onlara ya çöçə (Naxçıvan dialektindəki kökə), ya da tapılsaydı konfet-şokolad alıb verərdilər ki, susub, böyükləri yormasınlar. Amma baxanda görürsən ki, guya nə dəyişib ki!?
İndi də hələ 3 yaşındakı uşaqlar əlində elə hey telefondu ki oynayırlar. Amma bundan da doymayan bu balacalara göydə uçan təyyarəni göstərib, sənə orada uçan kəhriz suyu alaram desəniz, - yəqin ki əvvəlcə inanıb, sonra da…
Sonrası da odur ki, indi nə zamandır ki, mən hələ sarı-qara məşrubatları demirəm, Azərbaycanın dünyaca məşhur mineral suları ola-ola bizim bu təyyarələrmizdə camaata kəhriz suyu verəsən!?
Bundan uşaqlar deyil, böyüklər də küsər, Naxçıvandan Bakıya piyada gedərlər. Qoy hələ Zəngəzur yolu açılsın! Naxçıvanlıların yadındadı, vaxt vardı, axşamüstü qatara oturub, Araz mənzərəli yolda yol yoldaşları ilə yeyib-içib, şirin söhbətlər edərək səhərüstü Bakıya çatar, axşamı yenə də Naxçıvana qayıdardıq. Cəmi 7 manata. Düzdür, o vaxt, o vaxt idi. Amma indi də hər şey yaxşıdır da. Azərbaycan qalıb dövlətdir. Min Şükür hər şeyimiz də var.
Bakıdan da Naxçıvana gündə 12 reys təyyarə üçür. Bileti də istəyirsən həmin gün, istəsən də 4 ay əvvəl üçün al, 60 manata. Yəni faiz-maiz, endirim-filan da yox. Amma insafən, əvvəllər uşağı ovundurmaq üçün təyarədəki gözəl geyimli saqqalsız əmilər gətirib keks, çay, qazlı-qazsız sular verirdilər. Mən şəxsən “İstisu”yun ilk dəfə iki il əvvəl təyyarədə, hava gəmisi Göyçə gölünün üzərindən uçarkən dadına baxdım. Şəhidlərmiz yadıma düşdü!
Amma bu payızdan, bilmirəm ya Xəzərin suyu azalır, ya da şirkətin pulu, nədirsə, birdən birə bunların hamısı yavaş-yavaş kəsildi, havadakı sərnişinlər qaldı 330 ml. qabdaki uçan "kəhriz"lərin ümidinə.
Olsun, artezian suyu olsa da o da bizimdir. Amma təyyarə də təyyarədir da. Bəs demirsən, mızmızı uşaqlar bir yana, bəlkə salonda xarici qonaqlar, hamının tanıdığı adamlar, ya da ilk dəfə uçanlar olar! Mən hələ jurnalistləri demirəm. Bizim jurnalistləri. Reklam və antireklam olmasın deyə kimsənin adını çəkməyən jurnalistəri...
“İstisu” fəxrmizdr!
Müəllif: Əli Cabbarov
MİA.AZ
