Bakıda fəaliyyət göstərən mağazalar bir-birinin ardınca öz profillərini dəyişirlər. Ötən həftə də yazdığım kimi, son vaxtlar paytaxtda peraşki və qutab satışı ilə məşğul olan mağazaların sayı xeyli artıb. İnsanların aldığı cüzi əməkhaqqı onların normal qidalanması üçün kifayət etmir. Sıravi azərbaycanlıların ciblərindəki qəpik-quruş ancaq keyfiyyətsiz məmulatlardan hazırlanan peraşki və qutab almağa çatır. Bu üzdən dəbdəbəli geyim əşyaları satan mağazaların çoxu iflasa uğrayıb. Büdcə oğruları istisna olmaqla, əhalinin böyük əksəriyyəti aclıq və səfalət girdabında çabalayır.
Tanışlarımdan biri uzun illərdir ki, ticarətlə məşğul olur. Getmədiyi xarici ölkə, satmadığı əşya qalmayıb. Yaxın bir-iki ilə kimi həmişə gün-güzərandan, dolanışıqdan şikayət edirdi. İşlərinin ne-cə getdiyi ilə maraqlananda hər dəfə eyni sözləri deyirdi: "Ticarətdə pul yoxdur".
Bir-iki il əvvəl əlindəki pulun hamısını yas biznesinə yönəltdi. Hətta pulu çatmayanda evini girov qoyub, bankların birindən 60 min manat kredit götürdü. Bu hərəkətinə görə hamı onu qınadı. Ağ-saqqallar dedilər ki, ev əlindən çıxacaq, uşaqların küçədə qalacaq. Açığı, mən də bu cür düşünürdüm. Əlindəki bir-iki çadırın hesabına tanışımın bu qədər borcu ödəyə biləcəyinə inanmırdım. Amma 6 ay sonra eşitdim ki, o, bankdan götürdüyü pulu son qəpiyinə kimi ödəyib, üstəlik, əlin-dəki çadırların sayını da artırıb. Biz bir müddət əvvəl görüşəndə, ondan iqtisadi uğurlarının sirrini soruşdum.
Cavabı belə oldu: "Hər gün bizi dörd-beş yas yerinə dəvət edirlər. Ölü işi varlıya, kasıba baxmır. Camaat borc-xərc etməklə də olsa, məclisini yola verir".
Tanışım haqlıdır. Bəzən elə olur ki, bir həftədə üç-dörd hüzr mərasimində iştirak edirəm. Əvvəllər Bakıda hamı şadlıq evi açırdısa, indi imkanı olan adamlar əllərindəki investisiyanı mərasim salon-larına yatırırlar. Toy deyil ki, pulun yoxdursa evlənməyəsən. Yas elədir ki, lap 109 yaşlı baban da ölsə, onun üçün mərasim təşkil etməlisən. Buna görə də son vaxtlar Bakıda mərasim salonlarının sayı durmadan artır. Hətta bəzi işbazlar səadət salonlarının profilini dəyişib, bu məkanları da mə-rasim salonlarına çevirirlər. Heç kimi qınamaq olmur. İqtisadiyyatın qaydası belədir, pul hardan çıxırsa, sərmayəni də ora yatırmalısan.
Yenə Azərbaycanın iqtisadi inkişafına cavabdeh olan şəxslərdən soruşuram: ehsan biznesinin "çiçəkləndiyi" ölkədə iqtisadi inkişafdan danışmaq nə dərəcədə doğrudur? Yoxsa, camaat toxluq-dan ölür, bizim xəbərimiz yoxdur?..
Cavabı belə oldu: "Hər gün bizi dörd-beş yas yerinə dəvət edirlər. Ölü işi varlıya, kasıba baxmır. Camaat borc-xərc etməklə də olsa, məclisini yola verir".
Tanışım haqlıdır. Bəzən elə olur ki, bir həftədə üç-dörd hüzr mərasimində iştirak edirəm. Əvvəllər Bakıda hamı şadlıq evi açırdısa, indi imkanı olan adamlar əllərindəki investisiyanı mərasim salon-larına yatırırlar. Toy deyil ki, pulun yoxdursa evlənməyəsən. Yas elədir ki, lap 109 yaşlı baban da ölsə, onun üçün mərasim təşkil etməlisən. Buna görə də son vaxtlar Bakıda mərasim salonlarının sayı durmadan artır. Hətta bəzi işbazlar səadət salonlarının profilini dəyişib, bu məkanları da mə-rasim salonlarına çevirirlər. Heç kimi qınamaq olmur. İqtisadiyyatın qaydası belədir, pul hardan çıxırsa, sərmayəni də ora yatırmalısan.
Yenə Azərbaycanın iqtisadi inkişafına cavabdeh olan şəxslərdən soruşuram: ehsan biznesinin "çiçəkləndiyi" ölkədə iqtisadi inkişafdan danışmaq nə dərəcədə doğrudur? Yoxsa, camaat toxluq-dan ölür, bizim xəbərimiz yoxdur?..
